Vrijdag de 4e van september tot en met de 6e was het 2e jaardoel van de Twentse Waaier. Bijna de voltallige club was aanwezig. Na individueel trainen en met de nodige bloktraining op vrijdag ochtend zijn we allen klaar gestoomd voor 3 dagen afzien maar vooral genieten.
Vrijdagochtend 8uur verzamelen in Oldenzaal om in konvooi naar de Eifel af te reizen. Dat hebben we zeker 10km volgehouden. Na een korte/snelle reis aangekomen onder aan in het dorp van Bad Bertrich. De 1e keer klimmen ging met de auto naar Bonsbeuren, met de auto was het al een imposante beleving ook wetende dat de volgende keer het op de fiets zal gaan gebeuren.
Vrijdag rond de middag aangekomen bij Eifel All In, binnenkomend ontmoetten we Dik, Rianne & Jannie. Het drietal wat zorgde voor de gastvrijheid en de geweldige verzorging van al het wat je nodig had,
Na een heerlijke lunch gaan we ons settelen op de kamers waarna de fietsen van de auto’s gaan en klaar maken voor de eerste fietstocht.
Een tocht van 58km met een 1400hm. Van Bonsbeuren heerlijk afdalen naar Bad Bertrich, via Beuren de Moezel over, de mooie omgeving doet je vergeten dat het ook best zwaar is en de klimmen wel “andere koek” is dan de Tankeberg. Afzakkend naar Zell de nodige vergezichten gezien, Via Bullay klaar maken voor de laatste klim naar het huis een 3 km klim van 100 naar een 470m hoogte. . Het peloton is inmiddels aardig uit elkaar gevallen, gezien er alleen mannen mee waren werden de jongens niet van de mannen gescheiden en zette iedereen hier een prachtige prestatie neer.
Aankomend en uithijgend bij Eifel All In stond er een heerlijke pasta salade klaar met daarnaast muesli en Yoghurt.
Opgefrist en al neerploffen in de woonkamer, de een nog stiller dan de ander. Na bijgekomen te zijn, staat er ‘s avonds een heerlijke maaltijd klaar ”vliegende Jacob” na een heerlijke en gezellige evaluerende avond nog even uitblazen in de woonkamer, een aantal Bitburger 0.0 en natuurlijk een aantal heerlijke Weißen staan op tafel. Rustend in het huisje kom je er nadien achter dat Bikechallenge alle fietsen onder handen heeft genomen voor een voorspoedige volgende rit. Allen vroeg naar bed voor de “nog intensievere” rit van morgen.
Het heerlijke ontbijt staat klaar waaraan ieder zich naar genoegen aan voldoet. Niet te lang want de fiets staat te trappelen om de ondergrond van de Eifel te trotseren.
De 2e dag gaat van Bonsbeuren de andere kant op na een klein klimmetje een prachtige gras downhill van 5km. Vlak voor Brem een geweldige (de een interpreteert “geweldig” als mooi de ander als lang J) klim van 110 naar 380hm Iets verder op zit een Duitse vrouw te kijken naar de techniek van de Twentse Waaier mannen. Bij de voorlopers is het commentaar “haben Sie den ganzen Weg nach oben,….oiii” een paar mannen later is het al “die anderen Jungs sind bereits an der Spitze des Berges”
Wetende dat we nog niet eens halverwege zijn hebben we nog genoeg mooie dingen voor de boeg.
Geweldige gravel en bos afdalingen over de hele route, de een nog mooier en sneller dan de ander, slalommen in groepjes lijkt wel op synchroon-zwemmen naar beneden dat vrije gevoel en de wind in nog onze wilde haren J.
Prachtige filpmjes en foto’s worden gemaakt langs rotsachtige ondergronden en smalle technische afdalingen en klimmetjes.
Het weer is ons goed gezind we hebben amper tot geen regendruppels gezien, na het eten van een stramme max heeft Gerrit het nodige bekijks van dames die onder de indruk zijn van de techniek van het verwisselen van een binnenband binnen 2min.
Onder aan de moezel gaan een aantal “14 Maarten km’s” langs de Moezel, de anderen gaan linksom een bultje op, het begint op asfalt maar dat veranderd snel in een bos ondergrond van 90 tot 440 hoogtemeters een bijzonder zware maar machtig mooie klim.
Het laatste stuk speelt Maarten de “Hulp hond” en haalt zijn jongens op stuk voor stuk uit het bos om ons de bult op te schreeuwen. Bovenaan staan een groeiend aantal enthousiaste fietsers om het laatste steile stukje te begeleiden.
Afdalend door bos en over skibanen komen wij elkaar tegen in Bullay. Waarna we samen opfietsen naar de laatste klim. Een mooie klim tot het huisje waar boven aan de persfotograaf van Bike challange ons opwacht.
Aankomend bij het huisje is iedereen moe en onder indruk van de mooie rit met totaal 1950hm.
Wederom een geweldig ontvangst met het nodige herstelvoedsel.
Na wat gegeten te hebben komen de wel verdiende Weiß biertjes op tafel voor de liefhebbers.
Na een maaltijd bestaande uit heerlijke soep als voorgerecht een zuurkoolschotel en heerlijk toetje gezellig natafelen. Nadat de buikjes vol zijn naar de woonkamer om wat te drinken en bij te kletsen over de dag. De een wat meer vermoeid dan de ander worden de plannen voor morgen gesmeed. De meesten optijd naar bed voor het nodige herstel.
Dag 3: een afsluitende dag, we weten allemaal dat we aan de laatste dag bezig zijn. Na een mooie startende klim beloond met een fenomenaal uitzicht.
Vanaf hier gaan we naar de BikeChallenge challenge in Falkenley, helaas slaagt NIEMAND er in om tegen de spitskehren op te fietsen. Dus stof om aan te werken voor volgend jaar. Afdalend in het bos naar beneden gaan we verder door het Eifelgebied, in Kennfus drinken we ons laatste kopje koffie onder aan de berg. We weten wat ons nog te wachten staat, een laatste klim naar het huisje. Allen de bult op gekomen, zijn na 3 dagen fietsen allen veilig over mede dankzij de training van het afgelopen jaar en het begeleidingsteam van BikeChallenge.
Wil ik alle heren van de Twenste Waaier, BikeChallenge en Dik, Rianne en Jannie bedanken voor een onvergetelijk weekend.
Tot volgend jaar, Groet Bart Spijker
